czwartek, 28.03.2024
Ważne
Strona Główna » Historia » Historia z Kopernikiem w tle

Historia z Kopernikiem w tle

Obszar współczesnych Siedlec niegdyś podzielony był na kilka odrębnych wsi i majątków. Dawne ich nazwy, przepełnione historią, pogłębiały tożsamość miejsca. Zmiany wprowadzone po II wojnie światowej, spowodowały swoiste „zerwanie z przeszłością”.

Położona na zachodzie Siedlec ulica Skrajna, w swojej dzisiejszej nazwie jest zupełnie bezwartościowa. Dawniej łączyła się z barwną i interesującą historią, związaną
z okolicznymi terenami. Niegdyś ziemie te stanowiły własność niejakiego Arnolda van Schellinge, gdańskiego budowniczego fortyfikacji, osoby szanowanej w mieście. W 1537 roku bogacz zdecydował się przekazać swoje grunty miejskiemu Lazaretowi. Prawdopodobnie fakt ten należy łączyć ze śmiercią Schellinga, który to zapisał w spadku swą własność. Na pamiątkę tego wydarzenia, przez kilka wieków obszar jego dawnych posiadłości nazywano Polem Schellinga, czyli z niemiecka Schellingsfelde. Z tego też powodu, ulica Skrajna do 1945 roku nosiła nazwę Schellingsfelder Straße.

Za swego rodzaju ciekawostkę należy uznać fakt, iż żoną Schellinga była niejaka Anna Krueger. Około 1538 roku postanowiła opuścić Gdańsk. Prawdopodobnie uznała, iż po śmierci męża nie ma czego dłużej szukać w grodzie nad Motławą. Wyjechała do Fromborka, by zostać gospodynią swojego krewnego, polskiego astronoma Mikołaja Kopernika. Podczas pobytu nad Zalewem Wiślanym krążyły różne pogłoski o jej domniemanej, bliskiej zażyłości z Kopernikiem. Ich relacje miały być również powodem kilku interwencji samego biskupa warmińskiego, Jana Dantyszka.

Z czasem Pole Schellinga przestało być własnością Lazaretu. Jednak z powodu swej odrębności, w 1814 roku nie włączono Schellingsfelde w granice Gdańska razem z resztą Siedlec. Nastąpiło to dopiero w 1874 roku. Pole Schellinga obejmowało wówczas obszar o powierzchni 12,79 ha, zamieszkiwany przez 1166 osób. Od tej pory postępowało zrastanie się tych terenów z resztą Siedlec. Dotychczasową nazwę stosowano aż do 1945 roku. Dziś jest już praktycznie zapomniana.

Fot. E. Petelska. Po prawej ostatni budynek ze starej zabudowy oczekujący na rozbiórkę (ul. Skrajna 7)

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Wielkość czcionki
Kontrast