Podwórka między Kartuską a Zakopiańską, w centralnej części Siedlec, to place zabaw, na których się wychowałem. Dwa duże, zazielenione skwery i droga wewnętrzna na tyłach ul. Kartuskiej otwiera, być może najkrótsza w Gdańsku, ulica Winnicka. Po kilkunastu latach spędzonych w innym mieście, zamieszkałem tu ponownie – i widok zarośniętych, zdewastowanych podwórek mnie przeraził. Jak wiele innych podwórek na naszej dzielnicy, cały ten teren jest dzisiaj w opłakanym stanie, i zgodnie z polityką Miasta, miałby zostać przejęty przez okoliczne wspólnoty mieszkaniowe. Ale to nie one powinny płacić za wszystkie roboty remontowe.
Z myślą o uporządkowaniu „moich” podwórek – zdewastowanych, ponad 60-letnich skwerów i zieleńców, próbowałem złożyć trzy wnioski w pierwszej edycji Budżetu Obywatelskiego. Jednak zostały odrzucone, gdyż dotyczyły terenów przyległych do bloków mieszkalnych, co zarządzający tym terenem Gdański Zarząd Nieruchomości Komunalnych z góry kwalifikuje pod dzierżawę lub wykup przez wspólnoty mieszkaniowe. Miasto dąży bowiem do przekazania wszystkich zabudowanych podwórek, udzielając 95-procentowego opustu od wartości gruntu, co skądinąd racjonalnie argumentuje tym, iż to mieszkańcy są głównymi beneficjentami tych przestrzeni.
Nieremontowana od 60 lat ulica Winnicka, złożona z miejscami zapadających się płyt jomb.
Mnie przede wszystkim zależy na gruntownej poprawie estetycznej i funkcjonalnej najbliższego sąsiedztwa, dlatego nie odpuszczając szczegółowo opisałem mój problem w piśmie do GZNK. Tutejsze podwórka to otwarte dla wszystkich zaplecze ulicy Kartuskiej, które na oczach wszystkich moich sąsiadów zamienia się w ruinę. Gruntownego remontu wymagają:
• cała ulica Winnicka (zarządzana przez Zarząd Dróg i Zieleni) wraz z miejscami parkingowymi,
• droga wewnętrzna, będąca dalszym ciągiem ul. Winnickiej.
• plac zabaw na skwerze przy ul. Winnickiej,
• reprezentacyjny zieleniec, odgradzający plac zabaw od ul. Kartuskiej,
• skwery między ul. Kartuską, Winnicką a Zakopiańską,
• prześwity z miejscami parkingowymi pomiędzy budynkami przy ul. Kartuskiej,
• drzewa i krzewy wokół budynków od strony ul. Kartuskiej.
Według przedstawicieli magistratu, jedynym sposobem na remont tych terenów jest dzierżawa, przejęcie w użytkowanie wieczyste lub docelowo wykup przez wspólnoty – jednym słowem, o remont moi sąsiedzi i ja mielibyśmy zadbać sami. Jednak wbrew tym sugestiom postuluję w moim piśmie, iż zarówno ulica Winnicka, jak i tutejsza droga wewnętrzna, zgodnie z ustawą o drogach publicznych, nie mogą być terenem podlegającym pod przejęcie przez wspólnoty. Powinny pozostać własnością Gminy Miasta Gdańska oraz zostać odbudowane, oznakowanie i zarządzanie na koszt zarządcy, czyli GZNK.
Największy w okolicy, marniejący w oczach skwer między ul. Zakopiańską, Winnicką a Kartuską.
O pomoc organizacyjną i prawną w działaniach, które, mam nadzieję, doprowadzą do rewitalizacji całego tego terenu, zwróciłem się do Pauliny Borysewicz, konsultantki ds. społeczno-przestrzennych. W GZNK zajmuje się ona tematem podwórek, m.in. programem „Wspólne Podwórko”, czyli konkursem projektów remontów podwórek – już wykupionych przez wspólnoty. Przedstawiając szczegółową koncepcję rewitalizacji tutejszych podwórek i ulic zaprosiłem przedstawicieli GZNK do rozmów i do wizji lokalnej, prosząc także o pomoc w rozbudzeniu wśród moich sąsiadów solidarnej woli wzięcia pod opiekę administrowania terenu sąsiadującego z blokami, w których mieszkają.
Prośbę przekazałem do wiadomości Rady Dzielnicy, lokalnych mediów, administracji tutejszych wspólnot oraz stowarzyszeń, wyrażając nadzieję, że po spotkaniach, na których po kolei wyjaśnimy wszystkie wątpliwości, wspólnie uda nam się po tylu latach doprowadzić do stworzenia z tego zaniedbanego terenu godnych, wielkomiejskich podwórek, lśniących nowością i porządkiem. O postępach współpracy z GZNK będziemy na bieżąco informować. Czekamy na Państwa opinie w tej sprawie, zachęcamy do zabrania głosu.
